شیرینسازی آب دریا بدون اثرات زیستمحیطی
رایجترین روش نمکزدایی آب دریا، «اسمز معکوس» است که سهم ۶۵ درصدی در فناوریهای مشابه در جهان را دارد اما به فراخور توسعه این فناوری به مرور پیامدهای مخرب زیستمحیطی آن نیز روشن شد.
مطالعات انجام شده در این زمینه نشان میدهد، به ازای تولید یک لیتر آب شیرین ۱.۵ لیتر آب شور با غلظتی حدود دو برابر غلظت آب دریا، مجدد به دریا باز میگردد. در مجموع اثرات مختلف زیستمحیطی فرآیند نمکزدایی مواردی مانند تخلیه آب نمک، انتشار گازهای گلخانهای، انتشار مواد شیمیایی سمی و مصرف بالای انرژی هستند. در واقع، تخلیه آب نمک و مصرف بالای انرژی مهمترین و قابل توجهترین پیامدهای شیرینسازی آب دریا است.
پژوهش و بررسیهای متعدد در این زمینه در حال انجام است و خوشبختانه، یکی از پژوهشهای موفق در این حوزه توسط یک محقق ایرانی صورت گرفته که نتایج قابل توجهی نیز به دنبال داشته است. «طاهره جعفری»، استادیار دانشکده علوم دریایی دانشگاه ملی عمان، با بیش از ۱۲ سال کار تحقیق و تدریس در رشته مهندسی شیمی، نوآوریهای منحصر به فردی در حوزه فناوری مربوطه داشته است. این محقق، برنده جایزه «زنان نوآور و مخترع خاورمیانه ۲۰۲۳»، جایزه ملی تحقیقات عمان در سالهای ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ ، ۲۰۲۲ و بیش از ۲۰ جایزه تحقیقاتی در سطوح دانشگاهی، ملی و منطقهای به عنوان سرپرست تیم تحقیقاتی بوده است. یکی از پژوهشهای وی توسعه یک فناوری جدید شیرینسازی آب دریا برای کاهش اثرات زیستمحیطی فرآیندهای کنونی شیرینسازی آب دریاست.
.. فناوری سلول نمکزدایی میکروبی فرآیند جدیدی است که از طریق فعالیت میکروارگانیسمها برای تولید برق از فاضلاب و استفاده از آن برای نمکزدایی از طریق یک رویکرد سازگار با محیط زیست استفاده میکند.. این فناوری نه تنها نیازی به انرژی خارجی ندارد، بلکه فاضلاب را بهطور همزمان تصفیه میکند.
.. تمام تلاش ما در زمینه توسعه این تکنولوژی به گونهای بوده که این تکنولوژی اولا ساده باشد، ثانیا برای همه قابل دسترس بوده و در همه جای جهان امکان استفاده از آن وجود داشته باشد.
متن کامل این خبر را می توانید در خبرگزاری جمهوری اسلامی مطالعه نمایید.