فصلنامه گفت‌وگوی آب؛ شماره 40
گفت‌وگو در زمانه خاموشی و بی‌آبی
فصلنامه گفت‌وگوی آب – ویژه‌نامه "در تنگنای آب و برق"
در روزگاری نه‌چندان دور، آب و برق نه مسئله بودند، نه دغدغه. کافی بود شیر را باز کنید یا کلید را بزنید تا «خدمت‌رسانی» معنا شود. اما حالا، در میانه تیرماه، نه شیر مطمئن است و نه کلید برق. آن‌چه هست، نوری است که گاه نمی‌تابد، آبی که گاه حتی به طبقه دوم هم نمی‌رسد و تنها صدایی است که گهگاه به گوش می‌رسد! در چنین شرایطی، گفته می‌شود که اگر هر شهروندی روی بام خانه‌اش پنلی بگذارد، مسأله حل می‌شود؛ اگر هر ساکن طبقه‌دومی یا بالاتر، پمپ نصب کند، دیگر گلایه‌ای نخواهد ماند. گویی راه‌حل نهایی بحران زیرساختی در کشور، فراخوان‌های سراسری برای خودکفایی خانوادگی است. آینده‌ای که قرار بود در آن هیچ مشکلی وجود نداشته باشد و سندی (سند چشم‌انداز ۱۴۰۴) که قراربود ما را به قله رهنمون نماید، حال خود مورد تردید و نیازمند مرور و ترمیم است؛ و در این میانه متولیان امر تنها با «فراخوان‌های جمعی» شهروندان را به اتخاذ «راهکارهای فردی» در مواجه با بحران‌ها دعوت می‌کنند. در این شماره فصلنامه گفت‌وگو، از تجربه کشورهایی نوشته‌ایم که پیش از ما، تاریکی را تجربه کرده‌اند: از بحران برق در ونزوئلا تا پایداری خورشیدی در بنگلادش، از آبخوان‌های نیمه‌جان کالیفرنیا تا دل‌نگرانی‌ها درباره پمپ‌های خورشیدی که به‌جای نجات، منابع آب را می‌مکند. در چنین بزنگاهی، بر این باوریم که بیش از هر چیز، نیازمند بازسازی زبان مشترک هستیم؛ زبانی که در آن، مسئولیت ملی با رفتار فردی اشتباه گرفته نشود، و گفت‌وگو جایگزین تبلیغ و گزافه‌‌گویی گردد. امید می‌رود که حتی در خاموشی و بی‌آبی، صداهایی برای گفت‌وگو باقی‌مانده باشد!
| عنوان | دانلودها | بازدید ها |
|---|---|---|
| ویژه‌نامه در تنگنای آب و برق | 113 | 5 |
