آب در برنامه ششم توسعه
لوایح برنامه ششم توسعه و بودجه ۹۵ کل کشور همزمان با روز اجرای برجام توسط رئیس جمهور به مجلس( ۲۷دی ۱۳۹۴) تقدیم شد. تفاوت انتظارت از برنامه‌های توسعه پنج ساله و بویژه برنامه ششم در نزد خواص و خبرگان بسیار است. در این میان «تمرین فکری نظام بوروکراتیک و کارشناسی دولت» جزو انتظارهای حداقلی و «امکان دمیدن روحیه امید به شکل مطرح کردن یک استراتژی بلندمدت به جامعه» و بسیج ذینفعان برای ساختن ایران در فرصت جدید، در حول یک راهبرد رشد بلند مدت، جزو انتظارات فراتر است. بیش از یکسال است به این مناسبت اظهارنظرهای پراکنده‌ای صورت گرفته و احتمالا با رونمایی و تقدیم لایحه این اظهارات شکل مستمرتر و منظم‌تری پیدا می‌کند. از هم اکنون درباره ضرورت یا مفید بودن یا چگونگی تدوین و اجرای آن، بحث‌های نسبتا زیادی آغاز شده است. نشست سیزدهم از مجموعه نشست‌های آب، فرهنگ و جامعه که با عنوان «آب و برنامه ششم توسعه» در روز سه‌شنبه مورخ ۲۶ آبانماه ۱۳۹۴ در محل خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، در زمانی بود که بحث برنامه ششم در حاشیه قرار داشت و آن زمان حتی تردیدهای زیادی در باره اراده دولت بر ارائه لایحه در سال ۹۴ بیان می‌شد. سخنرانان این نشست عبارتند بودند از • حجت الله میرزایی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی • محمدحسین عمادی، مشاور وزیر جهاد کشاورزی • مجید قاسمی، معاون پژوهش‌های اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس • صدیقه ترابی، مدیر گروه سیاستگذاری و تخصیص آب وزارت نیرو • حسین مرعشی، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی و فعال بخش خصوصی. این میزگرد در صدد پاسخ دادن به پرسشهای زیر تشکیل شده یود ۱. موضوع آب در آستانه برنامه ششم چه اهمیتی دارد و تفاوت آن برنامه‌های قبلی توسعه چیست؟ ۲. چه ساز وکارهای لازم است در برنامه ششم در خصوص برجسته کردن مسئله آب دیده شود؟ ۳. آیا ظرفیتهای نظام برنامه‌ریزی کشور پاسخگوی مسئله آب است؟ در پاسخ به سوال اول مطرح شد که بطور کلی نظر به بحران‌های محیط زیستی، اقتصادی (مثل؛ بیکاری) و مانند اینها «برنامه ششم» برنامه «بقای ملی» و کم‌سابقه‌ای است. به صرف ناکامی برنامه‌های قبل، نباید برنامه ششم مورد احساس بی‌اعتنایی و بی‌نیازی قرار گیرد. و بطور خاص با توجه به تصمیم‌گیری و سیاستگذاری کاهش برداشت از منابع آب زیرزمینی در حد ۱۳ میلیارد مترمکعب در سال در مرحله اول و در ادامه، در برنامه‌های بعدی تا ۳۷ میلیارد مترمکعب، لازم است این مداخله از طریق سازوکارهای وسیع برنامه‌ای به اجرا برسد. در توجه به سوال دوم، تمرکز بر ۳ مساله یا سطح موضوعی قرار گرفت؛ ۱-اصلاح «نظام حکمرانی» منابع آب، ۲-اصلاح نظام «مدیریت و تخصیص» منابع آب و تکیه بیشتر بر قیمت‌گذاری آب و سازوکار بازار و ۳-اصلاح و «تجهیز» به سازوکارهای تکنیکال و ابزارهای مناسب برای مدیریت منابع آب و روش‌های «کاهش» مصرف. در خصوص استفاده از روش‌های کم مصرف باید توجه داشت به اشتباه، «مصرف‌کننده» به «امید» صرفه‌جویی تقویت نشود. تشویق آبیاری تحت فشار قبل از اعمال مدیریت بر منابع آب اشتباه است. با در نظر گرفتن منفی بود پاسخ ها به سوال سوم، تدابیری برای ارتقای ظرفیت های نظام برنامه‌ریزی پیشنهاد شد. برای اطلاع بیشتر و کامل تر علاقه‌مندان می‌توانند از طریق فایل ضمیمه خبر به متن کامل و خلاصه گزارش نشست دسترسی داشته باشند.
| عنوان | دانلودها | بازدید ها |
|---|---|---|
| 0 | 568 | 871 |
