یک هوای تازه
گزارشی از داستان «آب در مهمانی شکل ها»
پس از برگزاری نشست های آب، فرهنگ و جامعه با شعار «باید درباره آب گفت‌وگو کنیم» که خلاف آمده از عادتی به موقع و جذاب بود و حرفی نو داشت و به گمان مان موثر افتد، ماموریت خود را ادامه دادن این راه و برافروخته نگه داشتن چراغ دانستیم. اما تشخیص داده شد که باید کاری نو و خاص انجام شود که فضای ارتباطی بین اعضای خانواده آب را یک مدار جابجا می‌کرد. از همین رو، حدود یک سال و نیم پیش (در شهریور 96) بود که گفت‌وگوهایی شد که نتیجه آن تلاش برای تولید هوای تازه‌ای بود. قول و قرار بر پهن کردن این هوای تازه با برگزاری چند نشست بود تا در دیدار و گفت‌وگوی مستقیم، همدلی و هم‌دانشی ایجاد شود و حرکتی برای حل مسئله آب آغاز گردد. عهدی شکل گرفت که ابتدا قالب‌ها و کلیشه‌های فکری مکرر شکسته شود و سپس نتیجه این دیگرگونی در نشست‌هایی نو به دیگران منتقل شوند. این دغدغه وجود داشت که این بار باید با انگیزه و شور تازه‌ای پا به میدان بگذارند بنابراین رختخواب کهنه موضوعات را شکافتند، پنبه‌هاش را از هم بازکردند و از نو دوختند: پنج نشست حضوری در پنج موضوع «آب و هنر»، «آب و دانش بومی»، «آب و مدیریت محلی»، «آب و تجربه» و «آب و تسهیلگری». نخی زدند از جنس گفت‌وگوهای انگیزه‌بخش و حرکت‌خیز نهادند از برای خلاقیت تا در پایان همه احساس برنده بودن داشته باشند. تحقق این هدف در گرو دو کار بود. نوشتن محتواهایی نو و متفاوت در قالب داستان هایی برای هر نشست و حضور درفرایندهای باز آموزی برای ارتقاء مهارت‌های گفت و گو برای توسعه ظرفیت هایی مجهز به مهارت گفت و گو برای همکاری در انجام درستِ کارِ درست. کار دوم در قالب برگزاری گارگاه بازآفرینی مهارت های گفت و گو با همکاری کانون گفت وگوی موسسه امام موسی صدر دنبال شد و کارگاه در تیرماه سال 97 با حضور 24 نفر از کارشناسان آب کشور برگزار شد.
اما ایده دوم که نوشتن محتوای نو بود، کار آسانی نبود. برای محتوا آفرینی نیاز به نگاهی نو در ساختاری بدیع و جذاب بود. مسیر این محور را «هنرِ داستان» به سانِ چراغ‌قوه‌ای شورآفرینش روشن کرد. ابتدا، نوشتاری به‌قصد محتواآفرینی برای هر نشست قلم زد تا در عین سادگی، جامه‌ای نو بر تن اندیشه‌ها پیرامون مسئله آب شود و هم خواننده را با دعوت به دیدن مسئله از فرازی بلندتر برای کار گروهی سر شوق آورد.
برای این کار ابتدا سه گونه نوشتار برای هر پنج نشست توسط سه نفر نوشته شد. سپس تصمیم گرفته شد که هر سه گونه نوشتار در قالب یک داستان جمع و تدوین نوی شود. اینجا بود که نسخه اولیه داستان «آب در مهمانی شکل‌ها» متولد شد.
داستان در اوایل مهرماه سال 1397 نزدیک به نسخه نهایی خود می شد که موضوع شیوه انتشار آن که همواره مطرح بود، برجسته تر و مهم تر شد. توافق اولیه این شد که داستان را باید صداپیشه هایی بخوانند و به صورت صوتی در اختیار جامعه قرار گیرد. پس از نهایی شدن محتوای داستان، با تیم 5 نفره صداپیشه هماهنگی شد و تمرین های گروه گوینده های داستان آغاز شد. دیروز آخرین جلسه تمرین هم به اتمام رسید و گروه گوینده هفته آینده برای اجرای نهایی داستان به استودیوی ضبط خواهند رفت.
