چشم انداز بحران آب تهران
تهران اکنون بیش از هر زمان دیگری در چنبره یک واقعیت تلخ گرفتار آمده است: بحران آب. این بحران از تابستان گذشته تاکنون، سایه خود را بر زندگی میلیون‌ها شهروند گسترده است. اما آنچه در این میان، دردناکتر از خشکسالی طولانی است، شیوه مدیریت منفعلانه و پیام‌رسانی نامؤثر متولیان امر است.
به‌گفته مسئولان، ذخایر سدهای تأمین‌کننده آب پایتخت به سطح قرمز و بی‌سابقه در دهه‌های اخیر سقوط کرده است. بااین‌حال، واکنش کلی مدیریت بحران، بیش از آنکه شبیه یک برنامه حساب‌شده از قبل برای مواجهه با یک وضعیت اضطراری باشد، به یک کنش منفعلانه و شتاب‌زده شباهت داشته است.
در چندماه اخیر، جای خالی یک رویکرد مدیریتی منسجم و صادقانه به‌وضوح احساس شده است. مسئولان، وضعیت را ابهام‌آمیز نگاه داشتند. از یک‌سو، از بحران و شرایط بی‌سابقه سخن گفتند و از سوی دیگر، با اصطلاحات «کاهش فشار» و «مدیریت مصرف»، از به‌‌کاربردن واژگان صریح و ایجادکننده حس اضطرار اجتناب کردند. عدم شفافیت و زبان مبهم در گفتار مسئولان، نه‌تنها اعتماد عمومی را مخدوش کرد، بلکه مانع از شکل‌گیری حس واقعی اضطرار و بحران در مردم شد که لازمه مشارکت داوطلبانه برای کاهش مصرف است. این رویکرد به پیام‌رسانی آشفته‌حال منجر شد که رنگ‌وبوی مدیریت مصرف نداشت.
گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
