حقوق آب در فلات ایران در بستر تحولات اقتصادی و اجتماعی

به نظر برخی از صاحبان تخصص، «حقوق» به عنوان مجموعه قواعد و مقررات، ابزار مهار قدرت‌های ناروا و جلوگیری و مهار افراد از کژروی‌های اجتماعی است. حقوق را متخصصین به دو بخش حقوق خصوصی و حقوق عمومی تقسیم کرده اند. منظور از حقوق خصوصی روابط میان افراد عادی جامعه است و حقوق عمومی روابط افراد با دولت و کارگزارنش است. دربارۀ پشتیبانی قانونی از حقوق آب کشور، از سال ۱۲۸۵ تا ۱۳۴۷- به روایتی- حدود ۴۶ قانون مرتبط با آب در عرصه قانونگذاری تصویب شد که رویکرد آن مبتنی بر حقوق خصوصی بوده است. از هنگام تصویب «قانون آب و نحوه ملی شدن آن» دخالت دولت در جهت محدود کردن حقوق خصوصی به سرعت گسترش می‌یابد و البته تلاش‌هایی شده تا به نحوی حقوق خصوصی در سیطره و نظارت حقوق عمومی بازتعریف و تثبیت شود، اما این تلاش‌ها تاکنون به سرانجام مناسبی نرسیده است. البته درسایر جنبه‌های حقوق آب نظیر ارتباط میان انواع منابع آب، ارتباط میان منابع آب و سایر منابع (بویژه منابع خاک)، حل و فصل تعارضات، پاسخگویی و دامنه مشارکت بخش خصوصی نیز نارسایی‌ها فراوان است که پرداختن به آن‌ها نیاز به مجال دیگری دارد. اندیشکده تدبیر آب ایران تلاش دارد در مقاله‎ای تحت عنوان «حقوق آب در فلات ایران در بستر تحولات اقتصادی-اجتماعی» بر نحوه بازتعریف حقوق خصوصی آب و تنظیم ارتباط میان حقوق خصوصی و عمومی بر اساس مقتضیات زمان متمرکز شود. مقاله حاضر بر آن است تا با بررسی ظرفیت‌ها و تمهیدات قانونی ناظر بر منابع آب زیرزمینی، آثار عینی اجرای قوانین بر حقوق بهره‌برداران را شناسایی کند. این مقاله در هفت فصل سازماندهی شده است: 1- حقوق آب در عرف و شرع 2- شروع قانونگذاری مدون، سال 1285 تا 1347 3- اشاعه فناوری جدید حفر چاه عمیق و پایابی 4- رویکرد قانونی به توسعه پایدار منابع آب 5- پیدایش سبک نوین در قانون نویسی 6- دوران تقسیم ثروت آبی 7- پایان نامه، افول قانونگذاری به کام دیوآب سالاران علاقه مندان از طریق لینک زیر فایل کامل مقاله را دانلود نمایند.

فرم ثبت نظرات

نام
ایمیل
متن
متن