آماربرداری سراسری منابع و مصارف آب
آماربرداری و شناسایی منابع آب در ایران سابقه دیرینه‌ای داشته و منحصر به چند دهه اخیر نمی‌شود. از دهه ۱۳۲۰ با بسط و توسعه علم هیدرولوژی و هیدروژئولوژی، شناسایی و آماربرداری از منابع منطبق با نیازهای آن روزگار، از طریق اعزام گروه‌های متعدد مطالعاتی به اقصی‌نقاط کشور و با استفاده از "برگه‌های شناسایی و آماربرداری از منابع آب" پی‌ریزی و دنبال می‌شد.
با گذر زمان، این شیوه آماربرداری به سبب ناکامی در تأمین الزامات مدیریت جامع آب در سطح ملی (برنامه‌ریزی‌های یکپارچه و کلان آب در سطح کشور، طرح‌های جامع، بیلان‌های منابع و مصارف..)، مورد نقدهای جدی قرارگرفت. مصوبات قطعنامه‌های سمینارهای مدیران مطالعات شرکت‌های سهامی آب‌منطفه‌ای مبنی بر آماربرداری از منابع آب زیرزمینی در سال‌های منتهی به ۰ و ۵، با تواتر ۵ سال را شاید بتوان به عنوان نمودی از ضرورت انجام تغییرات در راستای یکپارچه‌سازی آماربرداری‌ها و از نخستین گام‌ها در حرکت به سوی انجام آماربرداری‌های سراسری تعبیر کرد.
از اواخر دهه ۱۳۷۰، آماربرداری‌های سراسری منابع و مصارف آب در دستورکار قرارگرفت. تا کنون انجام ۳ دوره از این نوع آماربرداری‌های را در کشور شاهد بوده‌ایم. با این وجود، نه تنها از حجم انتقادات کاسته نشده است، بلکه نتایج آن بویژه در دوره اخیر آماج هجمه‌های زیادی بوده است. در گفت‌وگویی با آقای مهندس نعمت‌اله دهبندی (رئیس سابق گروه تلفیق و بیلان شرکت مدیریت منابع آب ایران)، به بررسی وضعیت آماربرداری سراسری منابع و مصارف آب؛ انتظارات و واقعیت‌های آن پرداخته شده است.
| عنوان | دانلودها | بازدید ها |
|---|---|---|
| آماربرداری سراسری آب | 28 | 53 |
