مشوقی برای تخریب هر چه بیشتر منابع آب
رنامه خودکفایی عمدتاً دارای ریشه‌های تاریخی و سیاسی بوده و شاید از نظر تاریخی افکار سوسیالیستی در پیدایش آن نقش داشته است؛ اما به نظر می‌رسد هدف اولیه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران از طرح این مساله، ایجاد پتانسیل در امر خودکفایی محصولات اصلی کشاورزی در صورت مواجهه با تحریم‌های بین‌المللی بوده است و این طور نیست که آن رهبر فرزانه امر بر ریاضت‌کشی مستمر بخش محروم کشاورز و امر بر اتلاف روزمره منابع بنیادی نظیر آب، خاک و سایر نهاده‌ها فرموده باشند. به هر روی باید گفت اتخاذ و پیگیری این سیاست به شکل فعلی آن صحیح نبوده و منجر به بروز یک فاجعه راهبردی در کشور شده است. سال‌ها پیش به دلیل وجود رویکرد عدم وابستگی به قدرت‌های خارجی، همواره این واهمه در میان دولتمردان وجود داشته که کشور مورد تحریم‌های شدید از سوی جامعه بین‌الملل قرار گیرد. در نتیجه به منظور مقاومت و حفظ استقلال در برابر تحریم‌های احتمالی، سیاست‌هایی مورد توجه قرار گرفت تا بتوان در مواقع لزوم، و باز هم تاکید می‌کنم در مواقع لزوم، نیازهای ضروری را در داخل کشور تامین کرد و طی سال‌های تحریم نیز موضع عدم وابستگی حفظ شود. به عبارت دیگر ریشه این تفکر، انگیزه مثبتی بوده که تا امروز نیز برقرار بوده است.
اما لازم است چند واقعیت مدنظر قرار گیرد. نخست آنکه بر اساس حافظه تاریخی تحریم‌های بین‌المللی، تحریم‌ها علیه یک کشور، هیچ‌گاه شامل مواد غذایی نشده است.
