اراضی خرد عامل افزایش بحران آب
با اجرای قانون اصلاحات اراضی و الغاء بزرگ مالکی در سال ۱۳۴۱، کشاورزان صاحب زمین شدند و دلخوش از اینکه منبعد دسترنج‌شان از آن خودشان خواهد بود به کشت و زرع مشغول گردیدند. اما آثار منفی این اقدام فقط چند سال بعد چهره خود را نشان داد و آن تکه پاره شدن اراضی چند هکتاری بین بازماندگان کشاورزانی بود که به هر دلیلی فوت کرده و فرزندانی از خود به جا گذاشته بودند. با ادامه چنین روندی، هم اکنون شاهد بروز چندین مشکل به صورت توأمان هستیم؛
۱- وجود نداشتن امکان فعالیت‌های کشاورزی و اجرای عملیات مکانیزه در این گونه اراضی
۲- بالا بردن هزینه‌ها و قیمت نهایی محصول و غیررقابتی شدن آن در بازار تجارت
۳- نامتعادل بودن هزینه‌ها و درآمد کشاورزان
۴- ایجاد مشکل آبرسانی به قطعات کوچک و به هدر رفتن بخش عظیمی از آن در مرحله انتقال
۵- مایوس شدن کشاورزان از ادامه فعالیت در چنین اراضی و تبدیل آنها به اراضی مسکونی و یا رها کردن آنها و مهاجرت به شهرها
تا سال‌های دهه ۵۰ و ۶۰ ، به دلیل پایین بودن جمعیت کشور و وجود تعادل بین تولید و مصرف و نیز، باریدن نزولات آسمانی در حد کافی، معضل خرد بودن اراضی چندان خودنمایی نکرده و مسئولان کشور را وادار به برنامه‌ریزی برای چگونگی مصرف آب نمی‌کرد. اما با بروز خشکسالی‌های پی در پی و اجبار به استفاده از آب‌های تحت‌الارضی و حفر چاه‌های غیرمجاز، مصرف آب مبدل به بحرانی گردید که هم‌اکنون به صورت اژدهایی سر از خواب گران برداشته است.
ادامه مطلب
