بازنگری تخصیص آب در حوزه درانجیر
برداشت آب بیش از ظرفیت تجدیدپذیری از آبخوان‌ها موجب افت تراز ایستابی آب زیرزمینی شده است. با استمرار اضافه برداشت، میزان آبدهی چاه‌ها نیز کاهش یافته است تا بیش از پیش مشخص شود فعالانه یا به ناچار، باید مصرف آب زیرزمینی کاهش پیدا کند تا تعادل بین برداشت و تغذیه آبخوان برقرار شود. اما سیاستگذاری برای رسیدن به این تعادل همراه با پیچیدگی‌ها، عدم قطعیت‌ها و چالش‌های بسیار زیادی است. بخشی از این مسائل مربوط به فیزیک آب زیرزمینی است که پر از عدم قطعیت است و شناخت رفتار و پیش‌بینی‌پذیری آن را سخت می‌کند. اما بخش دیگری که در این گزارش به آن پرداخته می‌شود پیچیدگی‌های سیاسی- اجتماعی است که خود را در حقوق آب نشان می‌دهد. این پیچیدگی شیوه‌های دستوری و یکسان برای همه را که با هدف کاهش مجوز برداشت آب صورت می‌گیرد، بی‌اثر می‌کند. به طور مشخص یکی از سوالاتی که تنها با درک ابعاد پیچیده آن می‌توان به بهبود وضعیت آبخوان امیدوار بود این است که "حقوق آب بهره‌برداران چه نسبتی با میزان پروانه صادر شده، میزان برداشت فعلی و میزان نیاز اراضی تحت شرب از منبع آبی دارد؟" این گزارش تا حدی تلاش می‌کند ضمن نقد به رویه پی‌گرفته شده وزارت نیرو برای پاسخ به این سوال، پیچیدگی‌های آن را در آبخوان‌های استان کرمان باز کند و ایده‌هایی برای مواجهه با آن ارائه دهد.
| عنوان | دانلودها |
|---|---|
| بازنگری تخصیص در کویر درانجیر | 164 |
