بحران تمدنی آب ایران
دولت و وزیر نیرو عمدتاً مجبور هستند در چارچوب سیاست‌های بالادستی برای بخش آب عمل کنند و این برنامه‌ها قیوداتی را برای آنها فراهم می‌کند، اما ممکن است فرصت هایی را هم ایجاد نمایند. جهت‌گیری‌ها و استراتژی‌های دولت چهاردهم برای گشودن روزنه‌هایی در این چارچوب، می‌تواند بسیار حائز اهمیت و توجه باشد- البته در صورتی که دولت چهاردهم درباره مدیریت و حکمرانی آب جهت‌گیری‌ها و راهبردهایی داشته باشد که ضمن آنکه در مغایرت با اسناد بالادستی نباشد، بتواند در جهت تحقق هدف‌های اصلی آن نقش اثربخشی را ایفا کند. این در شرایطی است که در حال حاضر، مقوله آب، به‌شدت «دولت‌محور» است و به همین دلیل جامعه نسبت به این موضوع احساس همدلی و اشتراک نظر ندارد. از سوی دیگر، توسعه اقتصادی کشور به شدت «آب محور» است و بخش بسیار مهمی از تولید ناخالص ملی ما صرف خدمت‌رسانی به مردم در حوزه شهری و روستایی و اقتصادی می‌شود که دارای کارایی و بازده اقتصادی ناچیزی است. اما می بینیم بجای اقتصاد «کم‌آب‌محور» و کارامد، دولت در برنامه و بودجه‌ریزی، بطور عمده بدنبال حل و فصل اقتصاد «بنگاه محور» است. البته توجه اقتصاد بنگاه شرکت‌های کارگزار هم مهم است اما، اینکه خدمات آب با کیفیت بهتری در اختیار مردم قرار بگیرند مهم‌تر است و بنظر می‌رسد، شرکت‌هایی کارگزار از این نظر، وضعیت بایسته‌ای نداشته باشند.
بازبینی انتقادی تجربیات اصلاحات آبی در کشور ایران و کشورهای درحال توسعه، توصیه‌هایی راهبردی، برای تحقق جهت‌گیری‌های اصلی اجتماعی و اقتصادی کردن آب در جامعه، در پیش‌روی سیاستگذار یا سیاستگذاران، قرار می‌دهد.
| عنوان | دانلودها | بازدید ها |
|---|---|---|
| بحران تمدنی آب ایران | 227 | 305 |
