خالی‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی

آب زیرزمینی- بزرگترین منبع آب شیرین در جهان- برای کشاورزی آبی و بنابراین امنیت غذا اهمیت حیاتی دارد. با این همه، خالی‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی در سطح گسترده، هم در مناطق نیمه‌خشک و هم مرطوب جهان رخ داده است. برداشت بیش از اندازه آب زیرزمینی برای آبیاری در مناطقی که آب زیرزمینی به کُندی تجدید می‌شود، علت اصلی خالی‌شدن آبخوان‌ها به شمار می‌آید و تغییر اقلیم می‌‌تواند این مشکل را در برخی مناطق تشدید نماید. خالی‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی، در بالاآمدن تراز دریا تأثیر داشته و به طور محسوسی از میانه قرن بیستم شتاب گرفته است. ولی اثرات برداشت بی‌رویه در مناطق مهم کشاورزی آشکارتر است. تولید غذا در این مناطق تنها در صورتی در بلندمدت پایدار خواهد ماند که ترازهای آب زیرزمینی تثبیت شود. بدین منظور، تغییر اساسی در نحوه‌ای که سیستم‌های آب زیرزمینی را ارزش‌گذاری، مدیریت و مطالعه می‌کنیم ضروری است. رویکردهای فنی مانند انتقال آب، تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی و آبیاری کارآمد نتوانسته‌اند بیلان آب زیرزمینی را متوازن کنند. این راهکارها باید با استراتژی‌های جامع‌تری که با شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی هر منطقه انطباق دارد تکمیل شوند.

نظرات

    فرهاد پاک نیا
    عدم توجه لازم وکافی به نقش آفرینی مردمی (ذیمدخلان و ذینفعان)وجایگاه حقیقی سامانه های اجتماعی و بهره برداری جاری در جوامع مورد هدف دراستقرار مدیریت مصرف بهینه منابع اب های زیز زمینی . تدوین و اجرای طرحهای مورد نظر همواره از کارآیی قابل قبولی برخوردار نبوده و همواره تبعاتی به همراه داشته و داردولذا پیشنهاد میشوددر استفاده از ظرفیت هاو پتانسیل بالقوه جوامع محلی باتوجه به موضوع حساس سازی و کارآ سازی و پویا سازی ذینفعان و ذیمدخلان در یک فضای ارزشی مشترک برای تدوین برنامه ای اجرایی کاربردی با تلفیق دیدگاههای علمی و رهیافت های تجربی وراهبردی محلی و منطقه ای اقدام گردد

فرم ثبت نظرات

نام
ایمیل
متن
متن