فصلنامه گفت‌وگوی آب؛ شماره 19

با طی کردن زمستانی کم‌بارش در سال 96، نوروز سال 97 فرا می‌رسد. این بارش کم بر همه بخش‌های جامعه فشار می‌آورد. اما مسلماً بیشترین فشار این بارش کم بر روستاییانی است که درآمد و معیشتی وابسته به کشاورزی دارند. بروز چنین وضعیت این موضوع را برجسته می‌کند که در اقلیم‌های خشک چون ایران، باید به دنبال شیوه‌ای از زیست و معیشت روستایی باشیم که کمترین فشار را به منابع آب وارد کرده و کمترین وابستگی را به این منابع داشته باشد. هر نوع مداخله برای پایدارسازی معیشت را در سه گروه که با هم گاهاً هم‌پوشانی‌هایی هم دارند، دسته‌بندی می‌کنند: جایگزین‌سازی (شیوه‌های معیشت)، جبران خسارت‌ها ویا ایجاد مشوق‌ها. جایگزین‌سازی معیشت به دنبال جایگزین‌کردن کامل معیشت‌های آب‌بر با معیشت‌های کم‌آبخواه است. اما برخی کارشناسان بر این باورند که ما ابتدا باید با متنوع‌سازی معیشت‌ها فرایند افزایش رفاه نسبی کشاورزان و به دنبال آن کاهش فشار بر منابع آب پی گرفته شود. متنوع‌سازی معیشت منجر به بهبود شرایط و شیوه معیشت در زمان حال و آینده، کاهش ریسک زندگی، افزایش بهره‌وری در عوامل تولید در بهره‌برداری‌های خرد با انتقال از یک نوع سرمایه و درآمد به تنوعی از سرمایه‌ها و درآمدها می‌شود.

امید است که در سال نو و سالهای آتی با وجود سختی‌ها و فشارهایی که طبیعت ایران بر زیست انسان ایرانی وارد کرده است، انسان ایرانی به پشتوانه ظرفیت‌ها و دانش سازگار با طبیعت خود، طرح نو در اندازد و از این گذار صعب به سلامت گذر کند. نوروز سال 97 با امید به تغییر بر همگان مبارک باد.

فرم ثبت نظرات

نام
ایمیل
متن
متن