راه صحیح توسعه
یکی از باورهای غلطی که ممکن است در کشورهای درحال توسعه نظیر ایران مطرح شود این است که راه توسعه و پیشرفت، تأمین و مصرف بیشتر منابع طبیعی از جمله منابع آب است. در حالی‌که راه صحیح توسعه (یعنی رشد متوارن و توسعه پایدار) افزایش سهم «ثروت‌های غیرملموس» است. یعنی: مهارت و دانش نیروی کار، سرمایه اجتماعی (به معنای اعتماد بین مردم و توانایی همکاری آن‌ها در جهت یک هدف مشترک) و عناصری از نظام تدبیر که بهره‌وری نیروی کار را افزایش می‌دهد. در سال ۱۳۸۷ کتاب "ثروت ملل از کجاست؟" توسط پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ترجمه و منتشر شد. در این کتاب که توسط گروه نویسندگان بانک جهانی تهیه شده است، سهم سرمایه ناملموس را در ثروت ملی کشورها به‌طور متوسط برای سال ۲۰۰۰ ـ که داده‌ها فراهم شد ـ ۷۸ درصد برآورد شد. این برآورد برای کشورهای توسعه یافته ۸۰ درصد و درحال توسعه غیرنفتی ۵۶ درصد است. شایان ذکر است که در کار این پژوهش به چگونگی استفاده از منابع طبیعی توجه ویژه‌ای شده و اگر استفاده ناپایدار بوده، به‌عنوان پس‌انداز منفی ثبت شده است. در مقابل به نهادهایی که منابع طبیعی را اداره می‌کنند تا از استفاده ناپایدار جلوگیری و منافع حاصله به سمت سرمایه‌گذاری‌های مولد که موجب بالا رفتن بهره‌وری نیروی کار می‌شوند، سوق داده شود، بسیار توجه شده است.
