نقد وضعیت برنامه ریزی بر مبنای آمایش سرزمین از زبان صاحب نظران
بعد از انقلاب به آمایش سرزمین بهای بیشتر و جدی‌تری داده شد. فصل ششم برنامه‌ی چهارم توسعه (1384-88)، مواد 72 تا 83 قانون برنامه‌ی چهارم به آمایش سرزمین و توازن منطقه اختصاص یافت. در سال 1385 شرح خدمات برنامه‌ی آمایش استان‌ها به وسیله‌ی مرکز آمایش سرزمین به سازمان‌های مدیریت و برنامه‌ریزی وقت استان‌ها ابلاغ شد و در سال 1390 نیز در شرح خدمات بخش برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری آن بازنگری شد.
ایران به علت پیچیدگی اقلیمی و جغرافیایی نمی‌تواند برای آمایش سرزمین از الگوهای کشورهای دیگر نسخه‌برداری کند. البته استفاده از تجارب دیگران مانعی ندارد، ولی تفاوت‌های عمیق جغرافیایی اجازه‌ی نسخه‌برداری و کپی کردن نمی‌دهد، مگر این‌که با استفاده از تجارب جهانی به بومی کردن آمایش در انطباق با ویژگی‌ها و محدودیت‌های اقلیمی و جغرافیایی کشورمان اقدام شود. با توجه به ناکامی‌های کشور در برخورداری از توسعه در چارچوب آمایش سرزمین و از آنجاکه تاکنون خرد جمعی در مورد تعریف آمایش و انتظار از آن به یک توافق همه‌جانبه نرسیده‌اند، ایجاد فهم مشترک، عزم مشترک و انتظار یکسان از آمایش سرزمین و اهداف آن در حاکمیت کشور و جامعه‌ی کارشناسی ضروریی است.
ادامه مطلب
