تلفیق راهکارها در حل بحران آب
بحران آب در کشور ما امری آنی و یا مرتبط با یک موضوع مانند سوءمدیریت، مصرف بیش از حد آب در حوزه‌ی کشاورزی و یا چاه‌های غیرمجاز و یا مصارف شهری نیست، بلکه تلفیقی از چندعامل تخریبی و بحران‌زاست؛ حال اگر خردجمعی به این نتیجه برسد که باید برای رفع این معضل چاره‌ای اندیشید، به ناچار باید تمامی عوامل آسیب‌زا را مورد نگرش و تجزیه و تحلیل قرار داد و در واقع با ملاک قراردادن اعمال و رفتارهای گذشته، چاره‌ای برای حال و آینده اندیشید.
هدف از این گفتار تکرار مکررات و اتلاف وقت نیست، چرا که در شرایطی که بحران کم‌آبی چهره واقعی خود را با کاهش ۲۵ درصدی نزولات آسمانی، خشک شدن دریاچه‌ها و تالاب‌ها و سفره‌های آبهای تحت‌الارضی، تخلیه شدن آب سدها و از همه مهم‌تر مهاجرت روستائیان و مبدل شدن آنها به حلبی‌آباد حاشیه‌نشینان شهرها نشان می‌دهد، دیگر انگشت اتهام به سمت کشاورزان یا شهرنشینان نشانه رفتن، مرهمی بر این زخم ناسور نمی‌گذارد و آنچه می‌ماند انجام کارهایی است که اکنون موجبات تأسف و ندامت همگان را بوجود آورده است.
بحران آب در کشور ما حاصل عملکرد دو عامل موازی است. عامل اول، طبیعت که چگونگی کارکرد آن از میل و اراده ما خارج و در اختیار عوامل متشکله ذاتی آن است. نه می‌توان گردش زمین را کند یا تند نمود و نه می‌توان زاویه موقعیتی آن را تغییر داد، عامل دوم، انسان است که با دخالت در چرخه طبیعت و ایجاد تغییر در برخی از اجزاء آن، همانند گورکنی که برای خود گور می‌کند آنقدر در این دخالت‌ها به پیش می‌تازد تا روزی به انتهای راهی بدون بازگشت برسد و نکته مهم آنکه، اصرار دارد تجارب دیگران را «باز تجربه» کند.
ادامه مطلب
