نگاهى اجمالى به برنامه هاى توسعه صنعتى روستایى
توسعه اقتصادی در نواحی روستایی با هدف برآورده شدن امنیت شغلی، درآمد ثابت و دائمی، تعادل شغلی در سه عرصه کشاورزی و صنعت و خدمات، امکان کسب زندگی آزاد و توازن میان منابع و مشاغل (مشاغل پایدار)، گاه در قالب توسعه کالبدی در طرح‌های هادی روستایی و گاه در قالب طرح‌های خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی یا استقرار صنایع گوناگون (صنایع بزرگ مقیاس، صنایع تبدیلی، تکمیلی یا صنایع پایه) مدنظر قرار گرفته است.
بعد از تهیه و اجرای برنامه‌های توسعه، مفاهیم توسعه پایدار و توسعه یکپارچه مورد توجه قرار گرفتند و توسعه روستایی با تاکید بر ابعاد اقتصادی و بویژه اقتصاد فضا در برنامه‌ریزی‌ها مطرح شد. پارادایم جدید توسعه روستایی با تکیه بر توسعه اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی در نواحی روستایی به جای پارادایم‌های قدیمی‌تری ازجمله توسعه از بالا و توسعه متمرکز مورد نظر مطرح شد و به طرح مسائلی از جمله طبیعت‌محوری، بوم محوری، جهانی شدن و نگرانی‌های زیستی انجامید.
حال پرسش این است که با حرکت در مسیر صنعتی‌سازی نواحی روستایی، جایگاه منابع زیستی و ذخایر طبیعی کجاست؟ چگونه مورد توجه قرار می‌گیرد؟ مطالعات نشان می‌دهد یکی از عوامل عدم موفقیت حاصل از صنعتی‌سازی نواحی روستایی، بی‌توجهی به میزان پایداری ذخایر آب‌های سطحی و زیرزمینی به‌عنوان نیروی محرکه فعالیت‌های اقتصادی در این نواحی بوده است. همچنین تخریب و تخلیه گسترده منابع آبی را می‌توان از پیامدهای منفی این صنایع برشمرد. عدم وجود نگاه سیستمی که وجود و عدم عناصر طبیعی و انسانی را در گرو یکدیگر بداند، و همچنین بی‌توجهی به مقررات توسعه یکپارچه و قواعد حاکم بر اقتصاد فضا که ابعاد زیست‌محیطی را به موازات ابعاد اقتصادی و انسانی پوشش دهد، باعث به وجود آمدن شرایطی شده که ذخایر زیستی، به ویژه منابع آب تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در تهیه و اجرای برنامه‌های توسعه مورد غفلت واقع شوند و سبب تخریب، زوال یا نابودی آنها در مراحل گوناگون اجرای پروژه‌های توسعه صنعتی شود. با توجه به جنبه‌های ذکرشده، ضرورت بررسی نقش منابع آب در روند مکان‌یابی‌های صنایع روستایی در طرح‌ها و برنامه‌های توسعه بیش از پیش آشکار می‌شود.
| عنوان | دانلودها |
|---|---|
| نگاهی اجمالی به برنامه های توسعه صنعتی روستایی | 468 |
