فصلنامه گفت‌وگوی آب؛ شماره 24
موضوع چگونگی رفتار با ریسک سیلاب در شهرها، به اندازه قدمت برخی سکونتگاه‌های انسانی سابقه دارد. انسان در کل تاریخ، همواره سهولت تأمین آب را درجستجوی مکان های قابل سکونت مدنظر داشته و ازاین رو اولویت را به حاشیه رودخانه‌ها و دریاچه‌ها داده است .بیشتر شهرها دره ها و سیلاب دشت‌ها یا سواحل دریا قرار دارند. گسترش سکونتگاه ها در امتداد رودخانه‌های بزرگ غالباً به دلیل مزیت‌های دیگری بوده است که شرایط مساعدی را برای توسعه مهیا کرده است. اراضی حاصلخیز و هموار سیلاب دشت ها برای کشاورزی بسیارمناسب هستند، رودخانه هایی که قابلیت کشتیرانی دارند، امکان حمل و نقل را فراهم می کنند و ساخت پل ها در برخی موارد نخستین گام در تأسیس بازارهای پررونق بوده است. با این همه، این قبیل مکان های مساعد، به ازای افزایش ریسک سیل شکل گرفته اند.
شهرهایی که بارش های سنگین را تجربه می کنند به طور بالقوه در معرض سیل گرفتگی قرار دارند، چرا که سطح نفوذناپذیر محیط های شهری اجازه نفوذ آب باران را به داخل زمین نمی دهد و در نتیجه، شبکه زهکشی نمی تواند حجم زیاد رواناب را در خود جای دهد. شهرهایی که در حاشیه رودخانه ها قرار دارند، به سبب آب گرفتگی و نیز سیلاب رودخانه در معرض خطر قرار دارند.
| عنوان | دانلودها | بازدید ها |
|---|---|---|
| سخن سردبیر | 385 | 1205 |
| گذشته راهنمای قابل اطمینانی برای آینده نیست! | 397 | 1205 |
| پیشگیری از بحران و امنیت آبی | 405 | 1205 |
| جبر جغرافیایی و توسعه | 392 | 1205 |
| چرا آمدند، تا کی هستند و چقدر ممکن است که دوباره رخ بدهند؟ | 462 | 1205 |
| نسخه کامل فصلنامه | 658 | 1205 |
