فصلنامه گفت‌وگوی آب: شماره 29

آب زیرزمینی، فراوانترین منبع آب شیرین در کره زمین به شمار می‌آید. با این همه، چون نادیدنی و در زیـر زمین پنهان اسـت، به خویشاوند دور منابع آب سطحی قابل تشبیه اسـت که فـرامـوش شـده باشد. متأسفانه به آب زیرزمینی اولویت داده نمی‌شود و آن طور که شایسته آن است، مورد توجه قرار نگرفته است، تا از منافعی که بـرای جوامع انسانی فراهم مـی‌آورد و تداوم بقای ا کوسیستم‌ها اطمینان حاصل شود. اهمیت آب زیرزمینی به عنوان یک منبع پنهان، به آسانی در توسعه اجتماعی و اقتصادی نادیده گرفته می‌شود. ارزش آن در اقتصاد و در توسعه اقتصادی ً دسـت پائین بــرآورد مـی‌شـود. سیاستگذاران غالبا دولتی، سرمایه‌گذاران یا زارعــان، چنین می‌پندارند که چشمه‌ها و چاه‌هایی که به آنها اتکا دارند، برای همیشه آب شیرین با کیفیت بالا را تأمین خواهند کرد. اگر این دست پندارهای اشتباه همچنان ادامه یـابـنـد، منافع آب زیـرزمـیـنـی بــرای توسعه از دست خواهد رفت. تحقق مـدیـریـت پــایــدار آب زیـرزمـیـنـی مستلزم آن اســـت کــه بـــهـــره‌بـــرداران مـحـلـی آب زیـرزمـیـنـی، مـتـخـصـصـان فـنـی و ســیــاســتگــذاران بــا یکدیگر همکاری کنند. هر یک از این گروه‌ها، ایفاگر نقش در پیشبرد استراتژی‌های ضروری تغییر و نیز در همکاری با یکدیگر در پیاده‌سازی ابزارها و اقدامات الزم است. الگوی گذشته مدیریت آب زیرزمینی که کنترل به دست نهادهای فنی بر آن حا کم بود، باید تغییر کند، ا گر آب زیرزمینی بخواهد انتظاراتی که از نقش آن در توسعه پایدار، حفظ تنوع ز یستی و تـابآوری در برابر تغییر اقلیم می‌رود برآورده سازد، بــی‌درنــگ بـایـد دســت بــه کــار شــد. فـشـار بــر آب زیرزمینی، هزینه‌ها را انباشته‌تر و جـوامـع انسانی و اکوسیستمها را در معرض خطر قرار می‌دهد که برای نمونه در فقدان دسترسی به آب سالم، تنزل کیفیت زمین، نابودی امرار معاش روستایی، آسیب‌پذیری در برابر تغییرات اقلیمی و نابودی تالابها آشکار شده است.

فرم ثبت نظرات

نام
ایمیل
متن
متن