ردپای آب: راهگشا یا مانع؟
در پاسخ به افزایش نگرانی‌ها درباره فشار بر منابع آب، پژوهشگران ابزار رد پای آب را معرفی کرده‌اند. این ابزار برای منظورهای گوناگون در کسب و کارها، دولت‌ها و سازمان‌های غیر دولتی به کار گرفته شده است. اکنون بحث درباره ارزش، و کاستی های استفاده از رد پای آب در پشتیبانی مدیریت بهتر منابع آب شکل گرفته است. این نوشتار، تکامل مفهوم رد پای آب را از سرآغاز آن در دهه ۱۹۹۰ پیگیری، و کاربردهای عمده آن، از جمله در بخش خصوصی مرور می‌کند. بررسی انجام‌شده حاکی از آن است که رد پای آب، ابزار اثربخشی برای آگاهی‌بخشی درباره چالشهای آب در میان مخاطبانی که بیرون از بخش آب قرار دارند، از جمله تصمیم‌گیران دولت و صنعت بوده است. همچنین، کاربردهای رد پای آب نشان می‌دهد که در ارزیابی ریسک‌های استراتژیک شرکت‌ها، ناشی از کمیابی و آلودگی آب سودمند بوده‌اند. شواهدی وجود دارد که این کاربردها ممکن است به ذینفعان مهم اقتصادی انگیزه دهد تا در تلاش‌ها برای کاهش ریسک‌های مرتبط با آب مشارکت نمایند، با این همه نمونه های اندکی تا امروز از منتهی‌شدن چنین رویکردهایی به بهبودهای ملموس در مدیریت منابع آب، در مقیاس‌های محلی و حوضه آبریز وجود دارد. ارزیابی رد پای آب تاکنون تأثیر محدودی بر طراحی و پیاده‌سازی سیاست عمومی بهتر برای مدیریت منابع آب داشته است و برخی بر این باورند که اتکا بر رد پای آب ممکن است مانعی بر سر راه سیاست‌ها باشد. نظراتی از این دست که چارچوب تجارت بین‌المللی و توسعه اقتصادی ممکن است در پرتو ارزیابی رد پای آب بهبود یابد، هنوز شکل منسجمی نیافته است. با این همه اگر رد پای آب، با احتیاط استفاده شود، می‌تواند به درک بهتر پیوندهای مصرف آب، توسعه اقتصادی، راه و رسم‌های کسب و کار و ریسک‌های اجتماعی و محیط زیستی کمک نماید. در پرتو این بررسی، مجموعه‌ای از قواعد در استفاده از ابزارهای ردپای آب در حوزه‌های آگاهی‌بخشی، مدیریت ریسک‌های مرتبط با آب و طراحی سیاست عمومی پیشنهاد می‌شود.
| عنوان | دانلودها |
|---|---|
| ردپای آب؛ راهگشا یا مانع؟ | 689 |
